Στη «σχέση» μεταξύ του σεξ και των νέων γονέων, στέκεται σε άρθρο του στο paidiatros, ο Θάνος Ασκητής, Νευρολόγος – Ψυχίατρος.
Όπως σημειώνει ο γνωστός γιατρός, «η δημιουργία οικογένειας και η απόκτηση απογόνων αποτελούν τον μεγαλύτερο πόθο των περισσότερων ανθρώπων. Ωστόσο, η γέννηση ενός παιδιού συνήθως επηρεάζει αρνητικά τη σεξουαλική ζωή των γονέων. Η κούραση, το άγχος, οι ευθύνες και η έλλειψη ελεύθερου χρόνου, που συνεπάγεται η φροντίδα ενός μωρού, έχουν ως αποτέλεσμα την υποτονική ερωτική επιθυμία και οδηγούν στη ραγδαία μείωση ή ακόμα και στην πλήρη απουσία σεξουαλικών συνευρέσεων».
Υπογραμμίζει πως παρά το γεγονός πως η γυναίκα, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, έχει περισσότερες ορμές, οι σεξουαλικές επαφές στο ζευγάρι όμως δεν είναι συχνές καθώς «η αύξηση του σωματικού βάρους της γυναίκας, αλλά και η αλλαγή της εικόνας της, που σιγά-σιγά “φουσκώνει”, μειώνουν την αυτοπεποίθησή της. Επιπλέον, πολλά ζευγάρια αποφεύγουν τη σεξουαλική επαφή κατά τη διάρκεια της κύησης, καθώς φοβούνται ότι θα δημιουργήσει προβλήματα στο έμβρυο».
Υπενθυμίζει μάλιστα έρευνα του 2017 και στην οποία έλαβαν μέρος 2.000 γονείς, με μέσο όρο ηλικίας τα 35 έτη, η οποία φανέρωσε τα εξής:
- «1 στους 10 γονείς θεωρούσε λάθος την επιδίωξη της επαφής κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
- Τους 4 πρώτους μήνες της εγκυμοσύνης, τα περισσότερα ζευγάρια έκαναν λόγο για καλό σεξ, μέχρι τον έκτο μήνα, όπου σχεδόν 1 στα 6 ζευγάρια είχε σταματήσει εντελώς τις σεξουαλικές επαφές.
- Περισσότερες από 8 στις 10 μητέρες ομολόγησαν, ότι σπάνια αισθανόντουσαν σεξουαλικά ελκυστικές, κατά τη διάρκεια των 40 εβδομάδων της κύησης.
- Στον αντίποδα 65% των ανδρών δήλωσε, ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα βρήκε τη σύντροφο του πιο ελκυστική και πιο όμορφη από ποτέ.
- Μάλιστα, περισσότεροι από 4 στους 10 άντρες παραδέχτηκαν, ότι αισθάνονταν μεγαλύτερη έλξη για το πρησμένο στήθος και τις νεοαποκτηθείσες καμπύλες των συντρόφων τους.
- Τέλος, περίπου 3 στις 10 γυναίκες δήλωσαν, ότι αισθάνονταν ενοχή, που δεν μπορούσαν να συμβαδίσουν με τις σεξουαλικές ανάγκες των συντρόφων τους».
Στο άρθρο του ο Θ. Ασκητής αναφέρει πως «η λοχεία, όπως ονομάζεται η περίοδος αμέσως μετά τον τοκετό, βρίσκει τη γυναίκα σε μια ψυχική κατάσταση με συναισθηματική φόρτιση και προσπάθεια προσαρμογής με το βρέφος στη ζωή της. Η σεξουαλική της εικόνα, φαίνεται να πηγαίνει σε δεύτερο ρόλο, δίνοντας πολύ μεγάλη έμφαση στο μητρικό πεδίο που έχει διαμορφωθεί στη ζωή της και στις ανάγκες που γεννιούνται από το ίδιο το παιδί».
Συμπληρώνει πως ο σύντροφός της πρέπει να γνωρίζει ότι οι 6 εβδομάδες μετά τον τοκετό, είναι αφιερωμένες στη λοχειακή φάση της συντρόφου του και επομένως «δε θα πρέπει να δείξει ζήλια και θυμό επειδή η ίδια προτιμάει περισσότερο το μικρό της από τον ίδιο, αλλά ότι τώρα τον χρειάζεται κοντά και δίπλα της. Επιπλέον, οι ορμονικές αλλαγές στις νέες μητέρες προκαλούν συχνά επιλόχεια κατάθλιψη, η οποία συντελεί στη μειωμένη διάθεση για σεξουαλική δραστηριότητα, ενώ, ακόμα, αρκετές γυναίκες αρκούνται στη σωματική επαφή που τους προσφέρει ο θηλασμός και το κράτημα του βρέφους στην αγκαλιά τους».
Σημειώνει πως άλλος ένας λόγος που οδηγεί στην επιδείνωση της σεξουαλικής ζωής του ζευγαριού είναι η έλλειψη αυτοπεποίθησης της μητέρας αφού είναι πιθανόν να θεωρεί ότι δεν είναι πλέον ελκυστική και επιθυμητή από τον σύντροφό της, εξαιτίας των αλλαγών στο σώμα της και των πολλών κιλών που προσπαθεί να χάσει.
Ενδέχεται να νιώθει άβολα, να ντρέπεται και να φοβάται ότι το σώμα της δεν θα επανέλθει στην κατάσταση που ήταν πριν από την εγκυμοσύνη τη στιγμή που είναι πιθανό να υπάρχει και μειωμένη σεξουαλική επιθυμία στους άνδρες λόγω άγχους, κούρασης και του αισθήματος παραμέλησης που νιώθουν από τη σύντροφό τους, όπως αναφέρθηκε παραπάνω.
Οι σεξουαλικές φαντασιώσεις παύουν και η σύντροφος από ερωμένη γίνεται μητέρα του παιδιού τους, κυρίως στην φάση του θηλασμού.
Για το θέμα αυτό παρουσιάζει έρευνες όπως αυτή του Πανεπιστημίου του Michigan που έδειξε ότι «μόλις το 30% των ζευγαριών άρχισε τις σεξουαλικές επαφές στις πρώτες 6 εβδομάδες μετά τον τοκετό, ενώ περίπου το 50% των ζευγαριών ξεκίνησε πάλι τις ερωτικές συνευρέσεις στις πρώτες 7-12 βδομάδες μετά τη γέννηση του παιδιού».
Ο Θ. Ασκητής επισημαίνει πως «πολλά ζευγάρια αποφεύγουν τη σεξουαλική επαφή, διότι φοβούνται το ενδεχόμενο μιας νέας εγκυμοσύνης σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς γνωρίζουν ότι δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν οικονομικά στις υποχρεώσεις και στις ευθύνες που απορρέουν από αυτή. Άλλωστε το δυτικό μοντέλο ζωής της σύγχρονης γυναίκας θεωρεί και το ένα παιδί αρκετό για τη ζωή του γάμου της». Και συμπληρώνει πως σε πολλές μελέτες καταγράφεται μεγαλύτερη η επιθυμία του άνδρα για επόμενο παιδί, παρά της γυναίκας η οποία αισθάνεται ότι φορτώνεται με μια επόμενη εγκυμοσύνη και ότι δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα ή ακόμη ότι «φρενάρει» και η καριέρα που έχει μεγαλύτερη σημασία σήμερα από ότι ένα παιδί…
Έτσι, ένα σημαντικό ποσοστό ζευγαριών (20%) χρειάστηκε διάστημα μεγαλύτερο των 3 μηνών για να ξεκινήσει τις σεξουαλικές επαφές ενώ σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα από περισσότερα από 1.500 ζευγάρια, η σεξουαλική επιθυμία και η σεξουαλική ικανοποίηση των συντρόφων, 4 χρόνια μετά τη γέννηση του παιδιού, εξακολουθούσαν να είναι σε χαμηλό επίπεδο και η αύξηση της συχνότητας των σεξουαλικών επαφών ήταν ελάχιστη.
Εκτός των παραπάνω, το 50% των ζευγαριών δήλωσε πως η ποιότητα της σεξουαλικής τους σχέσης ήταν μέτρια έως και κακή, οκτώ μήνες μετά τη γέννηση του παιδιού.
«Πότε ο άνδρας, πότε η γυναίκα βάζουν το θέμα επί τάπητος, εκφράζοντας το παράπονό τους, ότι όλα τους τα θέματα περιστρέφονται γύρω από το παιδί ή τα παιδιά που απέκτησαν και ζουν ουσιαστικά μόνο γι’ αυτά. Φορτισμένοι με ευθύνες, ρόλους, απαιτήσεις, αλλά και προσωπική-επαγγελματική ζωή, δεν τους απομένει καθόλου χρόνος για να δουν ο ένας τον άλλο, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που λένε “δεν προλαβαίνουμε ούτε να μιλήσουμε μεταξύ μας. Σχεδόν δεν ανταλλάσσουμε κουβέντα που να αφορά στη μεταξύ μας σχέση, μιλώντας μόνο για ό,τι αφορά στα παιδιά μας”. Μια άλλη εικόνα της γονεϊκής ζωής μετά τον ερχομό του παιδιού είναι η ανοιχτή πόρτα της κρεβατοκάμαρας. Αυτή δεν κλείνει ποτέ. Πολλοί υποστηρίζουν ότι με τα παιδιά στο σπίτι δεν έχουν σεξουαλική επιθυμία και ακόμη και αν αυτή έρθει κάποια στιγμή, είναι σε λάθος χρόνο, με τα παιδιά να κυριαρχούν παντού».
Δεν παραλείπει να πει ότι η συμμετοχή του πατέρα στη φροντίδα του βρέφους είναι πολύ σημαντική καθώς καλύπτει εν μέρει την ανάγκη του για τρυφερότητα και παράλληλα βοηθάει τη σύντροφό του να ξεκουραστεί αλλά και να αποκτήσει χρόνο για να ασχοληθεί με την εμφάνισή της, ούτως ώστε να νιώσει ξανά άνετα με το σώμα της και να επανακτήσει την αυτοπεποίθησή της.
«Σε αρκετά ζευγάρια η απόκτηση ενός παιδιού είναι περισσότερο η αφορμή και όχι η αιτία για τις μειωμένες σεξουαλικές επαφές. Χρησιμοποιούν ως πρόσχημα τη γέννηση του παιδιού, προκειμένου να αποκρύψουν τα πραγματικά αίτια του προβλήματος. Ορισμένα από αυτά μπορεί να είναι η προβληματική επικοινωνία ανάμεσα στο ζευγάρι, η πλήξη, η ρουτίνα, το άγχος, η συνήθεια των συντρόφων να παραμελούν τον εαυτό τους, αλλά και η ύπαρξη σεξουαλικής δυσλειτουργίας» τονίζει ο Θ. Ασκητής.
Προσθέτει ακόμα ότι πολλά ζευγάρια χρησιμοποιούν τη γέννηση ενός παιδιού ως μέσο, προκειμένου να διατηρήσουν τη σχέση τους αφού έχουν τη λανθασμένη πεποίθηση ότι «ο ερχομός ενός παιδιού θα τους ενώσει, θα σταθεροποιήσει τη σχέση τους, θα δώσει νέα πνοή, θα αποκαταστήσει τα προβλήματα επικοινωνίας και θα αναθερμάνει το ερωτικό τους πάθος. Ωστόσο, αυτή η κίνηση φανερώνει ανωριμότητα και επιπολαιότητα, καθώς η γέννηση του παιδιού δεν μπορεί να εξαλείψει τα σημαντικά προβλήματα μιας δυσλειτουργικής σχέσης και δεν μπορεί να αποτρέψει τη διάλυσή της, με την παροιμία «η σχέση γεννάει ένα παιδί και όχι το παιδί μια σχέση» να δικαιώνεται καθημερινά, βλέποντας γύρω μας τις προβληματικές οικογένειες».
Καταλήγοντας ξεκαθαρίζει ότι «ο ερχομός ενός παιδιού αποτελεί ίσως το σημαντικότερο βήμα στον κύκλο μιας ερωτικής σχέσης και συχνά θέτει στο περιθώριο τη σεξουαλική ζωή των συντρόφων-γονέων. Αυτό που αξίζει, όμως, να θυμόμαστε, όταν γίνουμε γονείς, είναι το εξής: “Η ευτυχία των παιδιών συνδέεται άμεσα με την ευτυχία των γονιών τους και η ευτυχία των γονιών προϋποθέτει μια υγιή σεξουαλική ζωή, που ξεκινάει από τη γνωριμία, προχωράει και μέσα στην εγκυμοσύνη και φυσικά ζει και βασιλεύει μετά από αυτήν! Εμείς οι δυο αν χαθούμε, επειδή βρήκαμε στόχο το παιδί μας και ενδιαφέρον να το μεγαλώσουμε σωστά, όταν αυτό θα φύγει από το σπίτι, κάτι που θα γίνει ως απαραίτητη προϋπόθεση της δικής του υγείας, τότε εμείς οι δυο ποιοι θα είμαστε, αλλά και πού θα είμαστε;”».
