Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για το πως πρέπει να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το σεξ, φιλοξενεί το paidiatros.com.
Σε αυτό, η εκπαιδευτικός Ελένη Νεοκλέους αναφέρει ότι η σεξουαλικότητα είναι ένα κομμάτι κοινό σε όλους και πως «παραμελώντας τη σεξουαλική αγωγή των παιδιών μας είναι σαν να τους αρνούμαστε γνώσεις και δεξιότητες σε ένα τομέα, ο οποίος διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη ζωή τους ήδη από τη βρεφική ηλικία».
Μάλιστα τονίζει πως «τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της εποχής μας, μάς αναγκάζουν να ασχοληθούμε με αυτό το θέμα. Από πολύ μικρή ηλικία πια, τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με κάθε είδους πληροφορίες και εικόνες, σεξουαλικού περιεχομένου, μέσα από την τηλεόραση, τα περιοδικά, το διαδίκτυο, τη μουσική που ακούνε, τις παρέες που συναναστρέφονται». Και αναρωτιέται «μήπως θα έπρεπε οι γονείς να είναι οι πρώτοι και πιο σημαντικοί δάσκαλοι των παιδιών τους έτσι ώστε να ελέγξουν την επίδραση που έχουν πάνω τους όλα αυτά τα ανεξέλεγκτα ερεθίσματα στα οποία βρίσκονται καθημερινά εκτεθειμένα;» .
Παραθέτει μάλιστα και στοιχεία τα οποία έχουν ως εξής:
- Τα παιδιά εκτίθενται σε περίπου 14.000 αναφορές στο σεξ ετησίως.
- Το 75% περίπου των προγραμμάτων στη ζώνη υψηλής τηλεθέασης περιέχουν σεξουαλικό περιεχόμενο.
- Έφηβοι που εκτίθενται σε σεξουαλικό περιεχόμενο μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης και Επικοινωνίας συνήθως ξεκινούν νωρίτερα τη σεξουαλική τους δραστηριότητα.
- Ερωτηθέντες νέοι, ηλικίας 14-18 ετών, σε κυπριακή έρευνα, δήλωσαν πως οι περισσότεροι νέοι αρχίζουν να έχουν σεξουαλικές σχέσεις στην ηλικία των 15-16 ετών.
- 1 στους 20 εφήβους παγκόσμια προσβάλλεται από κάποιο Σεξουαλικά Μεταδιδόμενο Νόσημα (συμπεριλαμβανομένου του HIV/AIDS) ενώ καθημερινά 0,5 εκατομμύριο νέοι μολύνονται από κάποιο ΣΜΝ
- Τουλάχιστον 5 εκατομμύρια νεαρά κορίτσια ηλικίας 15-19 ετών υποβάλλονται κάθε χρόνο σε όλον τον κόσμο σε διακοπή εγκυμοσύνης
- Παγκόσμια, 15 εκατομμύρια νεαρά κορίτσια, ηλικίας 15-19 ετών, γίνονται κάθε χρόνο μητέρες.
Ειδικά για την Κύπρο, τονίζει μεταξύ άλλων πως πολλές διακοπές εγκυμοσύνης γίνονται στις ηλικίες 14-17 ετών, πως πολλοί νέοι αντιμετωπίζουν κάποιο σεξουαλικά μεταδιδόμενο νόσημα.
Υπογραμμίζει ότι δυσκολευόμαστε να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το σεξ είτε γιατί ντρεπόμαστε και νιώθουμε άβολα, είτε επειδή νιώθουμε ότι οι γνώσεις μας είναι ανεπαρκείς και από την ανασφάλειά μας πούμε κάτι λάθος, είτε δεν έχουμε χρόνο ή ακόμα και γιατί λείπει η εμπειρία καθώς οι γονείς μας δεν μας έχουν μιλήσει γι’ αυτά τα θέματα.
Ωστόσο, «δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο πρέπει να ντρεπόμαστε. Η σεξουαλικότητα είναι κομμάτι του εαυτού μας, κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Αν ντρεπόμαστε, θα κάνουμε και το παιδί μας να ντρέπεται και να έχει ταμπού σε αυτά τα θέματα» ενώ για τις ανεπαρκείς γνώσεις η Ελένη Νεοκλέους σημειώνει πως οι γονείς σίγουρα γνωρίζουν περισσότερα από το παιδί τους και υπάρχουν περισσότερες εμπειρίες. «Στα παιδιά σας να απαντάτε πάντα απλά και σύντομα χωρίς να μπαίνετε σε αχρείαστες λεπτομέρειες» αναφέρει χαρακτηριστικά συμπληρώνοντας πως «μια κουβέντα με το παιδί σας δεν απαιτεί πολύ χρόνο. Τα παιδιά συνήθως αρκούνται σε σύντομες και απλές συζητήσεις και απαντήσεις» και ότι οι γονείς πρέπει να έχουν εμπιστοσύνη στο ένστικτο και στη διαίσθησή τους
Τέλος σε ότι αφορά το επιχείρημα για «απουσία εμπειρίας από τους δικούς σας γονείς», σημειώνει πως είναι «ακόμα ένα λόγος να σταματήσετε να αναβάλλετε τη συζήτηση με το παιδί σας. Σίγουρα δεν πιστεύετε ότι τα λάθη πρέπει να επαναλαμβάνονται! Η εποχή μας άλλωστε είναι πολύ διαφορετική από την εποχή των γονιών σας. Η δική μας εποχή απαιτεί πρόληψη, δράση και όχι παθητική συμπεριφορά. Αν δεν αναλάβετε το ρόλο σας ως γονείς, κάποιος άλλος θα το κάνει. Και μην ξεχνάτε, η ανιδιοτελής αγάπη που νιώθετε για τα παιδιά σας και το γνήσιο ενδιαφέρον που έχετε γι’ αυτά, σας καθιστούν τους καταλληλότερους να τους μιλήσετε για αυτά τα θέματα».
Πότε αρχίζουμε να μιλούμε στα παιδιά μας για το σεξ;
Η εκπαιδευτικός επισημαίνει ότι όσο πιο νωρίς μιλήσουμε στα παιδιά μας, τόσο το καλύτερο και πως «αν από νωρίς μπουν σωστές βάσεις, αυτές οι συζητήσεις θα είναι πολύ πιο εύκολες και ανώδυνες μεγαλώνοντας, και ιδιαίτερα κατά την περίοδο της εφηβείας».
Αυτά που πρέπει να ειπωθούν είναι γνώσεις για την εξέλιξη του ανθρώπου και τις σωματικές, συναισθηματικές και ψυχολογικές αλλαγές από τις οποίες περνά, πληροφορίες για την ανατομία του γεννητικού συστήματος του άνδρα και της γυναίκας και εκμάθηση της σωστής ονομασίας των μερών του σώματος, που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με τη σεξουαλικότητα. Επιπλέον, γνωριμία με τη διαδικασία σύλληψης και γέννησης ενός παιδιού, συζητήσεις για την έννοια της φιλίας, του έρωτα, της αγάπης, και άλλων συναισθημάτων ή σχέσεων που μπορεί να ενώνουν δύο ανθρώπους αλλά και πληροφορίες για τρόπους αντισύλληψης, για πρόληψη μιας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης ή σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων.
Καταλήγοντας αναφέρει ότι οι συζητήσεις με τα παιδιά διαφέρουν από χρονικές περιόδους που χωρίζονται από την ηλικία 0-4 χρονών, 4-6 χρονών, 6-9 ετών, 9-12 χρονών (όπου εκεί μπαίνουν «στο κάδρο» και οι σωματικές και συναισθηματικές αλλαγές της προεφηβείας) και 13-18 χρονών.
«Είμαστε δίπλα τους, έτοιμοι να τους ακούσουμε, να τους συμβουλεύσουμε, να μοιραστούμε μαζί τους εμπειρίες και απόψεις, όσο γίνεται χωρίς πίεση και ένταση. Ό,τι και να συμβαίνει, προσπαθούμε να διατηρούμε πάντα ανοικτή την επικοινωνία μαζί τους. Στόχος μας είναι να νιώθουν ότι μπορούν να μας εμπιστευτούν κάθε στιγμή για οτιδήποτε τους απασχολεί» λέει η Ελένη Νεοκλέους.
